هیچ چیز نمی تواند جای شهدا رابرای ما پر کند؛
نه آوازپرندگان جنگلهای شمال ونه پرواز مرغان مهاجر دریا،نه لهجه همسنگران،نه شعرهای ما ونه این کلمات کبود که اینک روی کاغذ کاهی می لغزند.
«شهید سیدمرتضی آوینی»
«در رثای شهید جانباز سید مجتبی علمدار»
کجایی مجتبی ای نور دیده بسیجی بلابرجان خریده
کجایی ای علمدار زمانه نداریم ازتو دیکر مانشانه
کجایی ای گلاب جبهه وجنگ برایت می شود دلها همه تنگ
کجایی ای صفای لاله زاران کجایی ای قرار بی قراران
کجایی ای همه گل واژه ی نور سفر کردی تو بی ما ای سلحشور
کجایی مجتبی ای شیر مردان شدی مهمان حق درماه شعبان
کجایی مجتبی مارا نگاه کن تورحمی بردل این رو سیاه کن
خداحافظ که ما افسرده جانیم خجل از دیدن رویت بمانیم
خداحافظ که ماسایه نشینیم گریزانیم اگر نوری ببینیم
خداحافظ برادر تا قیامت که ما شایسته ایم بهرملامت
اگرچه ما رفیق نیمه راهیم دعاکن تا که ما همراهت آییم
بود شام غریبان توامشب عزای ما رفیقان تو امشب
دعاکن تا بماند رهبر ما بماند سایه ی او بر سر ما
والسلام-صادق-۱۲/۱۰/۷۵
بسمه تعالی
اگر چيزي از مال دنيا از دست داديد ناراحت نشويد
واگر چيزي از دنيا به شما رسيد هيچ خوشحال نشويد
چون دنيا فانی ميباشد همچنين مال دنيا
شهيد سيد مجتبی علمدار
۲۹/۷/۶۶
بسمه تعالی
خداوند به انسان دو گوش داد و يك زبان
يعنی اينكه دو بشنو و يك بگو.
جانباز شهيد حاج سيد مجتبی علمدار
۱۴/۷/۶۶
فداكاري شهيدان و گذشت خانواده ها و حضوررزمندگان ما بود كه ابر های تيره آن روزگار دشواررا ازافق زندگانی اين ملت زدود.
مقام معظم رهبری
وصيت نامه (۲)
بسمه تعالی 13/4/73
وصيت ميكنم مرا در گلزار شهدا ساري دفن كنند و تنها اميد من كه همان دستمال سبزي است كه هميشه در مجالس و محافل مذهبي همراه من بوده و به اشك چشم دوستانم متبرك شده را بروي صورتم بگذارند و قبل از آنكه مرا در قبر بگذارند مداحي داخل قبرم برود و مصيبت جده ي غريبم فاطمه زهرا(س) و جد غريبم حسين(ع) را بخاند و تز مستمعين گرامي ميخواهم كه اشك چشمشان را داخل قبر من بريزند تا در ضلمت قبر نوري شود و اين را باور كنيد كه از اعماق قلبم ميگويم من از ظلمت قبر و فشار قبرخيلي ميترسم.
شما را بحق پنج تن آل عبا تا مي توانيد برايم دعا كنيد و نماز شب اول قبر برايم بخوانيد،و زماني كه زير تابوت مرا گرفتيد و بسوي آرامگاه مي بريد تا ميتوانيد مهدي(عج) وفاطمه(س) را صدا بزنيد.
كي وا همه دارد ز مكافات قيامت
آنكس كه بود در صف محشر بپناهت
سيد مجتبی علمدار
وصيت نامه (۱)
بسمه تعالی 13/4/73
وصيت ميكنم مقداردارائي ناچيزي كه دارم غيرازثلث آن مابقي به همسرم سيده فاطمه موسوي برسد و ازايشان تقاضا دارم نهايت توان خود را براي بهتر تربيت كردن تنها بازمانده ام يعني دختر عزيزم سيده زهرا علمدار بكار بگيرند و از خداوند منان براي ايشان و دخترم طلب توفيقات وافر اللهي را دارم.
تز همسرعزيزم تقاضا دارم اين بنده ي حقير سراپا گناه رامورد عفو وبخشش خود قرار دهد چرا اينكه خداوند عفو كنندگان را دوست دارد.همين طوراز يادگارم مي خواهم ازاينكه براي او پدر خوبي نبودم مرا ببخشد،خداوند به ايشان مقاومت عالي دنيوي و اخروي عنايت فرمايد،از پدر و مادرم نيز طلب عفو و بخشش مي نمايم همينطورازكليه كساني كه به هر نحوي حقي گردن حقيردارند بخاطرخداوند بخشنده ي مهربان ازاين آلوده درگذرد.
سيد مجتبی علمدار
خون شهدا تا ابد درس مقاومت به جهانيان خواهد داد.
"امام خميني(ره)"
اشاره
سيد مجتبي معمولا در اكثر مداحي هايش توصيه هاي اخلاقي به خود و ديگران را فراموش نمي كرد.به لحاظ اهميت موضوع مناسب ديديم يكي از آن توصيه ها كه از نوار مداحي اش پياده شده است را جهت استفاده دراختيارخوانندگان قرار دهيم.
...اين فرصتها،اين ساعات،ساعاتي استثنايي است در زندگي آدم.
حواست را بيشتر جمع كن،عزيز دلم،اين ساعتهايي را كه مي آيي اينجا مي نشيني،قدر بدان.
مگر تا حالا نشده يكي 10ساله،يكي 15ساله،يكي 30ساله،معلوم نيست كه.
حضرت رسول (ص)از كسي سوال كرد:فلاني تو مرگ را چطور مي بيني؟
گفت:يا رسول الله معلوم نيست،ما حالا امسال هستيم،سال ديگه شايد نباشيم.
حضرت فرمود:تو مرگ را نشناختي.
از ديگري سوال كرد،گفت:معلوم نيست،يك ماه ديگر،يك ساعت ديگر.
حضرت فرمود:تو هم مرگ را نشناختي.
از سومي پرسيد،گفت:معلوم نيست حرفم تمام بشود يا نه.شايد همين الان افتادم و مردم.
حضرت فرمود:مرگ يعني همين،از رگ گردن به انسان نزديكتر است.
گل اشك
يكي از بچه ها مي گفت:در مراسم عزاداري معمولا گريه ام نمي گرفت و همواره به دنبال علت آن بودم.روزي موضوع را با سيد مجتبي در ميان گذاشتم.سيد در جواب گفت:در اين مراسم كه من خواندم،گريه ات نگرفت.گفتم:نه،اصلا گريه ام نگرفت.بعد آقا سيد گفت:من گناهم زياد است،من آلوده ام كه شما گريه ات نمي گيرد.
آن بنده ي خدا گفت:تا آن زمان من با هر كسي درباره ي اين موضوع صحبت كردم،مي گفتند كه چون گناهت زياد است گريه ات نمي گيرد،برو خودت را پاك كن تا گريه ات بگيرد.
اخلاص و فروتني سيد را نگاه كن كه چه تاثيري بر دل آن بنده ي خدا گذاشت كه الان همواره يكي از شركت كنندگان دايمي مراسم هيئت است.
ذكرآخر
شبي كه حال سيد بسيار وخيم و تنفس او بسيار تند و مشكل شده بود،سراسيمه به اتاق پزشك كشيك رفتم وبه او گفتم كه تنفس براي بيمارمابسيارمشكل شده است و با دستور پزشك متخصص تصميم گرفته شد كه سيد بيهوش شودويه اودستگاه تنفس مصنوعي وصل شود.
سيد را به اتاقي كه دستگاه تنفس مصنوعي بود برديم،درحالي كه تنفس بسيار سريعي داشت و تشنه ي هوا بود.
پزشك دستورداد كه داروي بيهوشي به او تزريق شود تا لوله جهت تنفس گذاشته شود و من آخرين جمله اي كه از سيد شنيدم و بعد ازآن تا زمان شهادت بيهوش بود،اين بود"يا عمه سادات!يا زينب كبري!"
خادم الشهدا
از اول ازدواج سعي مي كرديم كه اكثر كارهاي خانه را به صورت اشتراكي انجام دهيم.در بيشتر نمازها مخصوصا نماز صبح به ايشان اقتدا مي كردم. بعد از نماز صبح هم معمولا دعاهاي مخصوص را مي خوانديم.وقتي درسم در دانشگاه تمام شد،فرصتهاي شغلي گوناگوني داشتم،اما سيد خيلي راضي نبود.
يك روز وقتي به خانه آمد،گفتم:آقا مجتبي در اداره ي بنياد شهيد كار پيدا كردم.ديدم در يك سكوت عجيبي فرو رفت.گفتم:قبول ميكنيد يا نه؟ بعد حاجي گفت:اسم جايي را آوردي كه زبانم قاصر است و چيزي نمي توانم بگويم.اشكالي ندارد.چون خدمت در بنياد شهيد يكي از برترين كارهاست.حداقل شايد بتواني براي فرزندان و خانواده ي شهدا اندكي خدمت كني و در اين راه قدمي برداري.
از همسر شهيد(سيده فاطمه موسوي)
شهيدان انقلاب اسلامي ايران هرگز فراموش شدني نيستند.
مقام معظم رهبري
دوران دفاع مقدس
سيد مجتبي در سال 1362 يعني در سن هفده سالگي به همراه چند تن از دوستانش دوران آموزشي را در پادگان منجيل(واقع در شهرستان منجيل يكي از شهر هاي استان گيلان)پشت سر گذاشت و بعد از آن به منطقه كردستان اعزام شد.
حضور سيد در كردستان با اتمام عمليات والفجر4 مصادف بود كه به همراه ساير رزمندگان،پس از عمليات در عمليات در پايگاه ساوجي و در منطقه ي (پنجوين) عراق مستقر شدند.
سيد مجتبي علمدار در سال 1363 وارد منطقه ي عملياتي جنوب شد و در گردان امام حسين(ع) لشكر25 كربلا مازندران با عنوان تير بارچي تحت فرماندهي سردار رشيد اسلام شهيد (صمد اسودي) مانع تجاوز مزدوران بعثي به كيان نظام اسلامي شد.
اين رزمنده ي سرافراز از نقش آفرينان عمليات پيروز كربلاي 1 نيز بود كه به آزادسازي شهر مهران انجاميد.در همين عمليات بود كه سيد مجتبي يكي از بهترين دوستان خود را از دست داد.او شهيد (حميد رضا مردانشاهي) نام داشت كه دوران تحصيل و آموزش نظامي را با هم گذرانده،در كنار هم به جبهه هاي نبرد عزيمت كردند.علاقه ي سيد مجتبي به حميد رضا چنان بود كه پس از عمليات كربلاي 1 در تصميمي شجاعانه به همراه چند تن از رزمندگان به ميان عراقيها رفته،با بازگرداندن پيكر مطهر شهيد حميد رضا مانع چشم انتظاري دل آزار خانواده ي او شد.
پس از عمليات كربلاي 1 سيد وارد گردان مسلم بن عقيل شد كه تا پايان جنگ نيز در آن گردان باقي ماند.(لازم به ذكر است كه سيد مجتبي مدتي كوتاه در گردان يا رسول الله (ص) نيز عضويت داشت.)
سيد مجتبي در دي ماه 1365 همراه با گردان مسلم آماده ي حضور در عمليات كربلاي 4 شد.اما از آنجا كه به دلايلي اين گردان وارد عمل نشد،اين ماموريت به انجام نرسيد و در واقع نخستين عملياتي كه سيد همراه با گردان مسلم در آن شركت جست.عمليات كربلاي 5 در منطقه ي شلمچه بود.
گردان مسلم پيش از عمليات فوق در آبادان و در منطقه اي به نام صيداويه مستقر شد.در اينجا بود كه سيد به همراه ساير رزمندگان خود را در سوگ اهل بيت(ع) سر مي داد و مي توان گفت كه سيد مقدمات مداحي دررثاي اهل بيت را در اين مكان براي خود پايه ريزي كرد.
همزمان با اين نجوا هاي عاشقانه در خلوتهاي انس با دوستان و نزديكان از اينكه تا آن زمان حتي مورد اصابت تركشي واقع نشده بود،شكوه كرد و از درگاه خداوند لياقت اين معني را مي طلبيد،تا اينكه در عمليات كربلاي 8 در شلمچه در تاريخ هفدهم فروردين 1366 اين خواسته ي ائ به اجابت رسيد و از ناحيه ي كتف راست مورد اصابت تركش خمپاره قرار گرفت و علي رغم اصرار دوستان، حاضر نشد قدمي به پشت جبهه بردارد و با همان حالت تا پايان عمليات در منطقه حضور داشت و به همراه سايرين مانع نفوذ دشمن به منطقه ي عملياتي شد.اين تركش هرگز از بدن سيد مجتبي خارج نشد و آن را به عنوان درّي از جانب معبود،در صدف وجود خود نگهداري میکند.
(ادامه در لینک ادامه مطلب)
دوران تحصيل
وي تحصيلات ابتدايي را در دبستان شهيد عبدالحكيم قره جه(حشمت داوري) و دوران راهنمايي را در مدرسه شهيد دانش(نيما) و چند سال از دوران متوسط را در هنرستان شهيد خيري مقدم شهرستان ساري با موفقيت به پايان رسانيد.
اگر چه دوران تحصيلات متوسطه ي سيد مجتبي علمدار به دليل از پيروي از فرمان پير جماران،خميني كبير و انجام تكليف الهي ناتمام ماند و به حضور در ميادين نبرد كشيده شد.
لازم به ذكر است كه سيد پس از سالهاي جنگ ادامه تحصيل داد و تحصيلات خود را در مقطع متوسطه به پايان رسانيد.
تولد
در سحرگاه يازدهم دي ماه 1345 درست زماني كه موذن آواي دل نشين اذان صبح را سر داده بود،كودكي ديده به جهان گشود كه نامش را مجتبي نهادند.تولد سيد مجتبي بارقه اي از اميد را در دل پدر و مادرش كه در سيماي نوراني او آينده اي درخشان را مي ديدند به وجود آورده بود.سيد مجتبي دومين فرزند خانواده و نخستين فرزند پسر سيد رمضان علمدار بود.
شهدا در قهقهه ي مستانه شان و در شادي وصولشان(عند ربهم يرزقونند)
" امام خمينی(ره)"